Op maandag 1 oktober mag ik vroeg de auto in voor een Day in the life reportage in Nieuwerkerk aan den IJssel. Een rit die ik mij nog goed herinner toen ik 1,5 jaar geleden onderweg was voor de geboorte van Lyen, het jongste zoontje van Angélique en Kevin.
Waar niemand die dag verwachtte dat hun kindje geboren zou worden sprong ik eigenwijs toch de auto in.. En net op tijd want niet veel later dan dat ik aan kwam in het ziekenhuis werd hun kindje geboren.
Dit keer kan ik met iets minder spanning en snelheid richting Angélique en Kevin rijden. Maar wat vindt ik het ontzettend leuk om hun weer eens te zien om de dagelijkse dingen binnen hun gezin vast te mogen leggen.

Angélique kijkt er enorm naar uit om voor haar twee kindjes Jace en Lyen een mooie herinnering te maken voor later. Gewoon zoals het echt is, de dingen waarvan we vinden dat ze “normaal” zijn geworden, die zijn als je er over na denkt enorm kostbaar.

Als ik aankom is er gecontroleerde chaos bij Angélique, Jace die heerlijk aan het spelen is en Lyen die lekker eigenwijs overal op en overheen klimt.
Angélique heeft voor een heerlijk ontbijt gezorgd als ik aankom, hoe lief is dat?!
We kletsen ondertussen wat bij en wat is het toch geweldig om te zien dat een lief klein jongetje welke ik 1,5 jaar geleden geboren zag worden zich al zo ontwikkelt heeft.
En waar zijn grote broer normaal wat verlegen is, vindt hij mijn camera toch echt wel mega interessant. Ik kan niet rustig mijn camera pakken en “ongezien” wat fotograferen, voor ik het weet staat Jace voor mijn lens met een mega grote lach op zijn gezicht.
Wat geniet ik hier toch van!!
Maar dan begint de uitdaging, 2 eigenwijze mannetjes moeten aangekleed worden om boodschappen te gaan doen. En nog voor de een de schoenen aan heeft is de ander zijn 2e schoen alweer kwijt. Het glaswerk wordt gepakt en we kunnen vertrekken. Stiekem wil ik graag achter Angélique en de kinderen aan lopen maar Jace denkt daar anders over. Hij wil graag een handje en samen met mij naar de winkel lopen.
De straat waar normaal amper verkeer rijdt, is nu in eens een drukke straat. En met een speelse peuter best een opgave om door te komen.
Jace mag mama helpen met het glas in de glasbak gooien, wat is hij trots als hij het potje kapot hoort vallen. Die stralende oogjes daar wordt toch iedereen gelukkig van.

Ondertussen vindt Lyen het allemaal wel prima in de kinderwagen en kunnen we naar de slager.
Jace weet de weg maar al te goed te vinden dus loopt al snel vooruit. Al dat lekkers in de vitrine is zo verleidelijk! Angélique besteld wat ze nodig heeft en wil geld uit haar tas pakken om te betalen….maar helaas, je raadt het al.. Iets wat elke moeder vast en zeker overkomt. Ze is haar portemonnee vergeten en kan dus niet betalen. De slager bied nog aan om het vlees gewoon mee te geven en later te betalen, maar dit voelt ondanks dat ze hier regelmatig komt niet goed voor haar. Op naar huis dan maar om te lunchen en de kindjes in bed te leggen. In eens breekt Jace in tranen uit “wat is er mannetje? Waarom ben je zo verdrietig?” en in zijn eigen taaltje geeft hij antwoord. Er is niet veel voor nodig om te begrijpen dat Jace geen worstje heeft gekregen bij de slager. Geweldig om te zien hoe bij een klein mannetje de gewoonte er al in zit. Hij weet precies wat hij wil en waar hij dat kan krijgen.

Eenmaal onderweg naar huis besluit Jace op boeven pad te gaan en is in eens op een wild vreemde scooter te vinden.
Net voor we thuis aankomen valt Lyen in slaap in de kinderwagen. Jace geeft hem lieve kusjes en maakt hem rustig wakker, er moet toch echt even een boterham gegeten worden voor de mannetjes hun middag dutje gaan doen. En waar je mij echt niet moet storen in mijn slaap ( mits er een bevalling is hahaha) eet Lyen vrolijk eerst zijn boterham voor het slapen gaan. 

Als de 2 in hun bedje liggen begint het rust momentje voor mama, een moment waar ze even rustig een kop thee kan drinken en waar nodig wat huishoudelijke taken kan doen. Maar voor nu een gezellig moment voor ons om even flink bij te kletsen. Angélique brengt Kevin op de hoogte dat hij toch echt even langs de slager moet als hij klaar is met werken.

Als Jace en Lyen wakker worden duurt het niet lang meer voor dat Kevin thuis komt. Hij krijgt een warm onthaal van de kindjes en het eten wordt voorbereid. Lyen pakt de bal en staat hoe klein hij ook is, tegen de keuken aan de bal onder controle te houden met zijn voetje. “mijn voetbal zoon” zegt Kevin nog.
Als de tafel gedekt is en het eten staat klaar, kan er lekker gegeten worden.

Daar zijn alleen de kinderen het niet mee eens…warm eten mama? Echt niet, wij wachten wel op het toetje!
Van eerdere foto’s die ik gezien heb van Angélique verheug ik mij al op dit moment. Ik weet namelijk dat zij er een enorm zooitje van kunnen maken. En ja hoor het duurt niet lang of Lyen smeert zijn toetje overal en ook Jace staat zijn toetje met zijn handjes te eten.
Na het eten is het tijd om nog even als gezin samen te spelen, even de laatste energie eruit en quality time met zijn vieren. De smeerpoetsjes mogen naar boven om samen te gaan douche, een leuk speelmomentje tussen de twee broers.. De pyjamaatjes worden aangetrokken, de tandjes gepoetst en Winnie de Poeh en Igor krijgen nog een kusje voor het slapen gaan.
Inmiddels is het 20.00 uur en mag er beneden nog even snel opgeruimd worden, voor het genieten op de bank voor papa en mama kan beginnen.
Een lange maar heerlijke dag uit het leven van Angélique en Kevin met hun twee prachtige kindjes.
Twee broers die veel op elkaar lijken maar qua innerlijk totaal verschillend zijn. Jace is wat stiller en weet enorm goed wat hij wil, en ondanks zijn eigen taaltje kan hij goed duidelijk maken wat hij wilt.Lyen daarin tegen is een echte knuffel kont, ik ben regelmatig overladen met lieve knuffels en kusjes. En de twee kunnen nu al niet met en niet zonder elkaar, het ene moment maken ze ruzie om speelgoed en het andere moment liggen ze samen te knuffelen op de grond.
Nadat Angélique en ik samen nog even op de foto zijn gegaan is het voor mij tijd om de lange reis terug te beginnen.

Lieve Angélique en Kevin,

Wat hebben jullie twee heerlijke kindjes en wat vond ik het fantastisch dit voor jullie vast te mogen leggen. Een liefdevolle papa en mama voor Lyen en Jace met het nodige geduld.
Geduld die regelmatig nodig is met twee van die boefjes in huis.
Ik heb enorm genoten tijdens deze dag van jullie als gezin!

Bedankt voor jullie vertrouwen, gastvrijheid en gezelligheid.
Ik wens jullie alle liefde en geluk toe <3
één ding weet ik zeker, dit was vast niet de laatste keer dat ik jullie gezien heb!

Liefs,

-Shirley –