Wanneer Rachella het geboorteverhaal bij haar zus Anouschka ziet welke ik ook heb vast mogen leggen weet Rachella het zeker.
Van hun derde kindje willen zij ook graag een geboortereportage. 
Als ik op vakantie ben wordt duidelijk dat Rachella ingeleid zal gaan worden.
Hun derde kindje ligt 3 weken voor op groei en de gbs bacterie is actief.
Deze bacterie heeft hun tweede kindje ook gehad, dus voor de zekerheid wordt er van te voren gestart met antibiotica.

Rachella en Andy mogen zich zondag 8 juli melden voor de inleiding. Ondanks dat dit hun derde kindje is vinden ze het beiden erg spannend worden, het komt nu wel erg dichtbij. 
Eerst wordt er een CTG gemaakt van het kindje en als deze prima in orde blijkt te zijn wordt ook het ballonnetje geplaatst.Ik weet dat bij hun tweede kindje tijdens het plaatsen van de ballon de bevalling snel begon. Melle was er namelijk 4,5 uur na het plaatsen van de ballon. Met dit in mijn achterhoofd besluit ik op tijd naar bed te gaan met mijn telefoon heel dicht bij mij. Rachella heeft de hele nacht al last van weeën gehad maar deze hebben niet voor ontsluiting gezorgd, er wordt om 04.30 uur besloten Rachella wat slaap medicatie te geven zodat zij hopelijk nog wat rust krijgt en wat kan slapen. Rust die ze straks hard nodig heeft om hun derde kindje op de wereld te zetten.

Als ik wakker wordt, krijg ik om 08.00 uur het bericht dat Rachella haar vliezen zijn gebroken en zij 4 centimeter ontsluiting heeft. YES! De korte uurtjes rust hebben haar goed gedaan. Inmiddels zijn de weeën goed op gang gekomen en besluit ik om naar het ziekenhuis te gaan. De zus van Rachella (Anouschka) zal er tijdens de bevalling bij zijn om haar zus te steunen. Als ik in het ziekenhuis aan kom staat Anouschka vol zenuwen op mij te wachten. Tijd om naar boven te gaan! Anouschka verteld mij dat haar zus haar gewaarschuwd heeft voor rare orang-oetang geluiden. We lachen hier alle twee om en lopen de lift in. Als we op de verloskamer aan komen, ligt Rachella daar in alle rust heel gecontroleerd haar weeën op te vangen. Waarbij ik gelijk denk “orang-oetang geluiden? Waar dan?”.
Wanneer de zussen elkaar zien laat Rachella een traantje gaan. Wat zullen zij trots zijn op elkaar! En wat moet het mooi zijn je zusje te kunnen steunen tijdens haar bevalling.

Het is inmiddels 09.00 uur en de weeën lijken heftiger te worden, tijdens de controle blijkt Rachella 5 centimeter ontsluiting te hebben. Dit gaat dus ontzettend goed! Zelf denkt Rachella hier anders over “Deze keer overleef ik écht niet!”. De rug weeën worden steeds heftiger en moeilijker om op te vangen. Ondanks dat Rachella op haar rug op bed ligt, probeert Andy toch tegen druk te geven op haar onderrug. Anouschka probeert Rachella er van te overtuigen dat een andere houding voor haar misschien prettiger zal zijn. 
Als er om 09.45 uur nog een controle wordt uitgevoerd, blijkt ze mooi op weg te zijn, 6 centimeter ontsluiting alweer! Maar Rachella komt in een weeën storm en weet even niet meer wat ze fijn vind en wat niet. Nu ook de verloskundige aangeeft dat het misschien fijner is om te gaan staan besluit ze dit toch maar te doen. Rachella wordt uit bed geholpen en krijgt alle steun van Andy en Anouschka. Het wordt nu écht heel zwaar en het lijkt dan ook snel te gaan. Waar Rachella denkt dat ze het dit keer echt niet gaat kunnen en ook niet meer wil, is iedereen op de kamer er van overtuigd dat het niet heel lang meer zal gaan duren voor het kindje geboren word.
Om 10.08 voelt Rachella wat druk, zij krijgt de keuze om of te blijven staan voor de geboorte van haar kindje of ze moet gaan liggen op bed voor een nieuwe controle. Rachella kiest voor het laatste en gaat op bed liggen, het enigste wat zij nog wil is haar kindje. Er is 9 centimeter ontsluiting met nog een klein randje, Rachella mag als het nodig is mee persen en hoeft dit niet meer tegen te houden.De spullen worden snel klaar gezet en in eens klinkt er “ STOPPPPPPPPPP” door de verloskamer! “ JE KINDJE KOMT ERAAN!! RACHELLA STOP!” De tweede handschoen wordt snel aangetrokken en om 10.21 uur mag er volledig mee geperst worden, iedereen ziet in snelvaart een lief mannetje geboren worden.
Om 10.25 uur wordt de derde zoon van Rachella en Andy geboren met de naam Mano. Vol ongeloof word Mano bij mama op de borst gelegd.Wauw! Dat ging in eens wel heel erg snel! Het ene moment denkt Rachella na over het feit dat zij echt niet meer kan als ze nog maar 6 centimeter ontsluiting heeft en het andere moment zien we een klein mannetje geboren worden.

Als ik mij omdraai is de ramen wasser welke tijdens het persen precies voor het raam stond verdwenen. De screens zaten dicht dus hij zal niks gezien hebben, maar ik moet zeggen dat ik even een momentje had “moet dit echt nu? en hier?” Het gaat ontzettend goed met moeder en kind en de kinderart komt Mano uitgebreid na kijken. Een prachtig gezond jongetje met het gewicht van 3715 gram is goedgekeurd en mag heerlijk gaan drinken bij mama aan de borst.
Een natuurtalent, net als mama. Voor ik het weet staat Rachella zonder problemen naast het bed om zich te gaan douche. Als je niet bij de bevalling geweest zou zijn dan zou je niet geloven dat deze mama net een kindje op de wereld heeft gezet. Ze voelt zich kip lekker, en vol energie.
Als mama gedoucht is verhuizen Rachella en Andy met Mano naar de kraamafdeling.
Mano wordt ter controle 24 uur in het ziekenhuis gehouden vanwege de mogelijkheid op de gbs bacterie.

Nu is het spannende moment eindelijk daar, de twee grote broers Milan en Melle mogen kennis maken met hun nieuwe broertje. Een beetje spannend vinden zij het wel maar ze zijn ook enorm trots.
Milan blijft maar kijken en zachtjes met zijn vingertje over het wangetje van Mano aaien. Een onbetaalbaar moment en heerlijk om naar te kijken!
Voor mij is het dan ook tijd om naar huis te gaan en dit prachtige gezin te laten genieten van lieve kleine Mano. 

Lieve Rachella en Andy, Het was ontzettend mooi om hierbij aanwezig te zijn en een schitterende reportage te mogen maken van de geboorte van jullie kindje. Ik wens jullie al het geluk toe met de drie prachtige jongens! Nogmaals bedankt voor het vertrouwen. 

Liefs,

Shirley