Wanneer ik voor een kennismaking bij Fauve en Rick thuis kom voel ik mij direct welkom.
Wel twijfelt Rick nog ” is dit wel echt iets wat wij willen? Is het niet gek een vreemde bij de geboorte van ons kindje te laten?”
Tijdens het gesprek kom ik er achter dat niets is gegaan zoals het zou moeten.
Het zwanger worden was niet vanzelfsprekend, en bij de 20 weken echo viel er iets bijzonders op, hun zoontje blijkt een extra vingertje te hebben.
Extra controles bij het ziekenhuis waren nodig om de gezondheid van het kindje te bekijken, waarbij de resultaten gelukkig goed waren.
Voor de gezondheid van het kindje en de extra controle door een kinderarts na de geboorte, zou het beter zijn in het ziekenhuis te bevallen onder begeleiding van de gynaecologen en een kinderarts.

Helaas weer iets wat niet gaat zoals zij hadden gehoopt, maar ook hier geven Fauve en Rick zich aan over.
Alles voor de gezondheid van hun kindje. 

Dit betekend wel dat de bad bevalling voor Fauve helaas niet door kan gaan.
Dit leek haar zo ontzettend fijn, ontspannen in het warme water, zonder pijnstilling.
Als we alles besproken hebben, zijn Fauve en Rick er samen over uit, dit is wat zij willen!
De geboorte van hun kindje vastgelegd in een reportage als mooie herinnering voor later.
Met trots laat Fauve nog voordat ik ga het kamertje zien van hun zoontje, waar ik ook gelijk zijn naam te zien krijg. 
Alles staat klaar, klaar voor de komst van hun kleintje.
 

Ik vertrek naar huis waar ik direct op wacht sta, aangezien hun kleintje elk moment kan komen.
Al snel krijg ik na controle in het ziekenhuis bericht van Fauve, Het vruchtwater wordt minder en gezien het termijn van de zwangerschap lijkt het beter te zijn om te gaan inleiden, de inleiding wordt 2 dagen later gepland en op Donderdag 3 mei mogen zij zich melden voor het plaatsen van de ballon.

Het is zover, Fauve maakt de laatste dingetjes klaar om mee te nemen naar het ziekenhuis, gaat nog even in bad ontspannen om zich daarna te melden in het AZM Maastricht.
Echt gespannen is ze niet, en wil alles vooral over zich heen laten komen.
Om 21.00 uur wordt zoals afgesproken het ballonnetje geplaatst welke normaal blijft zitten tot de volgende morgen.
Als Fauve naar de wc gaat om 22.00 uur valt het ballonnetje er al uit! Een goed teken aangezien dit betekend dat er genoeg ontsluiting zou moeten zijn om de vliezen te kunnen breken.
Er wordt besloten de vliezen op dit moment nog even te laten voor wat het is en morgen verder te gaan kijken.
Die nacht blijft mijn telefoon rustig, Fauve en Rick hebben goed geslapen, voor zover dat natuurlijk kan in een ziekenhuis en om 08.00 krijgen zij de volgende controle.

WAUW! Fauve blijkt al 4 centimeter ontsluiting te hebben en de vliezen worden dan ook gelijk gebroken.
Voor mij een teken om alvast mijn spullen te pakken en rustig naar het ziekenhuis te vertrekken. Als de weeën niet vanzelf op gang komen, besluit de gynaecologe de weeën op te wekken via het infuus. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, komt Rick mij in het restaurant ophalen.
Een beetje zenuwachtig is hij volgens mij wel, al laat hij dat niet zo goed merken.
Het gevoel niets te kunnen doen vind hij vreselijk. 
één ding is zeker, nog even en zij zullen hun kindje gaan ontmoeten. 

Als ik op de kamer kom ziet Fauve er heerlijk ontspannen uit en maakt zich klaar om in bad te gaan.
Daar kan ze haar weeën goed opvangen, al worden deze steeds heftiger.
Ondertussen zit papa aan de ctg apparatuur, waar hij eigenlijk wilde kijken naar de weeën activiteit voordat Fauve in bad zat, krijgt hij het voor elkaar om de ctg te bekijken van een andere mama! Ik kan niets anders dan stiekem heel hard lachen.
En waar ik mij eigenlijk stil op de achtergrond wil houden, wordt er zo veel gekletst dat ik dat onmogelijk kan negeren. Ik heb zo een vermoede dat dit een fantastische dag gaat worden.
Rick besluit de tv aan te zetten voor Fauve zodat zij wat afleiding heeft tijdens het opvangen van haar weeën. Dit doet ze overigens echt fantastisch en gecontroleerd!
Maar ook hier weet Rick ons weer aan het lachen te maken, hij zet namelijk een film op waarin een vrouw aan het bevallen is! Werkt vast heel motiverend Rick 😉 

Het wordt Fauve te warm in bad, en ze is erg misselijk. De weeën worden steeds krachtiger en komen snel achter elkaar. Hierdoor krijgt Fauve bijna geen rust.
Om 11.40 uur wordt er nog eens inwendig onderzoek gedaan om te kijken hoe de ontsluiting zich vordert.
5 centimeter.. het gaat vooruit maar de pijn is niet meer op te vangen.
Er wordt, ondanks dat Fauve dit eerder liever niet wilde toch gevraagd om een ruggenprik.
“ als ik dit nog een paar uur moet voelen trek ik dat echt niet”
om 12.30 uur wordt de ruggenprik gezet en zien we de rust bij Fauve weer terug komen.
6 centimeter ontsluiting inmiddels en het kindje lijkt het allemaal wel goed te vinden nog in mama’s buik.
Rick en ik besluiten samen even naar het restaurant te gaan om Fauve wat rust te geven zodat zij wat kan slapen.
Als we terug komen zien we dat het Fauve echt goed heeft gedaan, ze is eindelijk weer ontspannen en niet meer misselijk. De kracht heeft ze straks nog hard nodig.
In de uren die volgen leren we elkaar beter kennen, wordt er enorm veel gelachen en vooral uitgekeken naar de komst van hun kleintje.
Ook neemt Rick voor heel even de taak als fotograaf over en maakt een foto van Fauve en mij.
Ze kijken uit naar de volgende controle, met hopelijk goed nieuws dat de vooruitgang weer een beetje is gevorderd.
Om 18.00 uur wordt er weer gekeken naar de ontsluiting, dit lijkt de goede kant op te gaan 8/9 centimeter ontsluiting, alleen reageert nu het kindje enorm op de weeën.
Hierdoor hebben ze geen andere keuze dan de op wekkers even stop te zetten, zodat het kindje weer even op adem kan komen.
Als de gynaecologe om 20.30 uur terug komt voor weer een controle is er nog steeds 8/9 centimeter ontsluiting en blijkt d.m.v. een echo dat het kindje weer gedraaid is.
Een sterrenkijker is niet de meest gunstige ligging voor een bevalling, de op wekkers worden met een kleine stap weer aangezet in de hoop dat nu het laatste stukje vooruitgang geboekt wordt.

Het is 22.30 uur als er weer gekeken wordt hoe het gaat, helaas nog steeds 8 a 9 centimeter ontsluiting en een kindje wat het niet heel leuk meer vind. Er word dan ook besloten een keizersnede aan te gaan vragen.
De gynaecologe zou het mooi vinden al ik mee zou gaan om alsnog de geboorte vast te leggen op de O.K. Dit moet ze wel even overleggen met het team.
Als om 23.00 uur in eens een plekje vrij is op de O.K. wordt er snel gehandeld en verteld dat ik helaas niet mee kan tijdens de keizersnede.
Waar ik teleurgesteld ben voor de ouders en een oplossing probeer te bedenken, zijn zij alleen maar met mij bezig hoe erg ze het voor mij vinden dat ik hier al zo lang ben en niet mee mag om de keizersnede vast te leggen.
“ ik ben hier voor jullie! Dit hoort bij mijn werk, focus jullie maar op de komst van jullie kindje” Ik kijk Rick aan en vertrouw hem mijn camera toe, ik stel hem in op automatische stand ( zonder flits) en hoop op het beste. Personeel heeft beloofd te fotograferen dus nu kan ik alleen maar in spanning afwachten hoe het zal gaan.  

Tijdens de operatie voelt Fauve enorm veel pijn en moet daarom extra verdoofd worden, nog steeds werkt het niet! Lachgas dan maar en zo snel mogelijk de baby halen.
Om 23.56 uur is het zo ver, een lief klein mannetje van 3210 gram word geboren met de naam Pip.
Rick heeft het voor elkaar! De weddenschap met zijn beste vriend over de geboorte datum van hun kindje heeft hij nog maar net op tijd gewonnen.
Als de assistente de verloskamer op komt lopen met mijn camera en verteld dat hij flitst, kan ik maar 1 ding bedenken “ Ojee Rick, moest je weer op knopjes drukken”. Lachend zet ik de instelling weer goed en vraag de camera niet meer aan en uit te zetten.
Het is half 3 als mijn ogen bijna dicht vallen en Rick op dat moment de kamer in komt lopen met Pip. Hij wordt aangekleed en niet veel later komen de beste vrienden, opa’s en oma’s de kamer op gelopen overlade van trots.
Ook Fauve is inmiddels naar boven gebracht en wordt flink geknuffeld.
Eindelijk is hij er! En wat hebben zij het goed gedaan samen.
Niets liep in de zwangerschap of zelfs met de bevalling zoals je zou verwachten, maar ik heb deze dag gezien dat dit ook absoluut niet iets is wat bij hun past.
Voor mij is het tijd om deze mooie familie alleen te laten, en naar huis te gaan.

Lieve Fauve en Rick,
Wat ben ik dankbaar dat ik bij deze speciale dag mocht zijn en jullie heb leren kennen.
En wat mogen jullie trots zijn op elkaar!!
Pip komt in een warm en liefdevol huis vol humor om in op te groeien.
Ik wens jullie echt al het geluk van de wereld toe samen.

Liefs, 

– Shirley –